De grote hobby van Wim Jaspers: stationair motoren "Een pronkstuk doe je niet weg"

BERGEN - Dat de ziekte van Parkinson niet uit hoeft te monden in een passief bestaan, dat bewijst de 74-jarige Wim Jaspers uit Bergen. Na een arbeidzaam leven als machinebouwer, besteedt hij nu z'n vrije tijd aan het restaureren en reviseren van stationair motoren. Zijn kennis stelt hij ten dienste aan het Gildeproject Bergen waarvoor het RISC onlangs het startschot gaf. Wim Jaspers besloeg als smid paarde bij een smederij in Ysselsteyn. "Daar was ik in de leer", vertelt de Bergenaar. "De boeren in Ysselsteyn maakten in de jaren '30 40 veel gebruik van benzinemotoren, bijvoorbeeld voor de melkinstallaties en dorsmachines. Daar ging natuurlijk wel eens wat kapot aan. lk had echter nog niet zoveel verstand van motoren. De baas zei: "Als je er niet uitkomt en je krijgt de magneet niet aan het vonken, schroef de motor dan maar los en neem hem mee naar de smederij". In de avonduren werd de motor dan gerepareerd. Ik keek toe en hielp mee. Daar heb ik dan ook veel van motoren geleerd."

Donne Draad
In 1951 begon Wim Jaspers bij Meldon in Bergen. Enkele jaren later ging dit bedrijf samen met Don-ne Draad. Wim Jaspers schopte het tot chef werkplaats, bouwde machines en reorganiseerde zijn afdeling. Toen Donne Draad een kabelfabriek in Herongen kocht en de Venlonaar Franssen daar het heft in handen nam, had deze een gekwalificeerde technische man nodig, "Franssen zelf was namelijk geen technische man", vertelt Wim Jaspers. "Daarom heeft hij mij meegenomen. Later kregen we daar een Duitse directeur, een echte chemicus. Daarmee heb ik het nog flink mee aan de stok gehad. Hij wilde dingen anders doen dan ik, maar ik had twintig jaar machine-ervaring en kreeg uiteindelijk toch gelijk."

Kwelling
Wim Jaspers merkte dat zijn handen begonnen beven. Elektrisch lassen bleek een steeds grotere kwelling toe worden. Bezweet moest hij zichzelf bekennen dat er met hem iets mis was. De Duitse arts dacht aanvankelijk echter dat er niets aan de hand  was, maar na uitgebreide onderzoeken in het ziekenhuis, constateerde de specialist de ziekte van Parkinson. Dertien jaar later stopte de Bergenaar met werken. De schuur van zijn huis aan de Rijksweg werd echter de locatie voor een bijzondere hobby. Wim Jaspers, die zijn leven lang tussen de machines doorgebracht had, wierp zich op de restauratie en revisie van stationair motoren. Zijn eerste motor kreeg hij van een man uit Aijen. Hij had hem geholpen het roer van diens boot te repareren. en kreeg als tegenprestatie een oude Schüter dieselmotor cadeau. Deze zat helemaal vast. Wim Jaspers reviseerde het blokje van onder tot boven. Ja, als je eenmaal in wereldje zit, dan komt van het een het ander. Hier en daar is er nog wel wat te krijgen. Boeren die vroeger hun melkmachientjes aandreven met een stationair motor en later overstapten op elektriciteit hebben de motortjes vaak nog staan. Eigenlijk ben je constant op zoek naar motoren. De moeilijkheid is om kleine motoren te krijgen, die zijn gemakkelijk te vervoeren. De trots van Wim Jaspers is zijn Moteur Dion Bouton uit 1900.  Deze automotor kocht hij voor duizend gulden. "Een heel bedrag , zegt de verzamelaar, "en daarna moest hij nog helemaal opgeknapt worden. 1k heb hem al vaak kunnen verkopen, maar het pronkstuk uit je verzameling doe je toch niet weg. Dat zou ik niet over mijn hart kunnen krijgen." Inmiddels omvat de verzameling van de Bergenaar zo'n vijfentwintig motoren, waarvan er nog een aantal nog gereviseerd moeten worden. Een benzinemotor van Otto Deutz uit 1920, een watergekoelde Victor Coventry uit 1940, een Engelse, watergekoelde Wolseley uit 1943 of een Franse Japy met gloeibuis-ontsteking, de verzameling van Wim Jaspers bevat vele bijzondere staaltjes van 20ste -eeuwse techniek. Hoewel hij naar een bejaardenwoning getrokken is, is hij bijna dagelijks te vinden in het schuurtje. "Dat schuurtje, dat blijft van mij. Dat staat op papier", zegt hij vastberaden. De gang in zijn huis is behangen met plaquettes van verenigingen waar hij met zijn motoren te gast was. Wim Jaspers reist namelijk met 'een delegatie' van zijn motoren vaak mar braderieën en shows in het hele land. De aanhanger van zijn Kadetje word volgeladen en Wim Jaspers gaat op pad. "Och, je krijgt er wel niet veel voor, soms net zoveel dat je er de benzine voor betaald krijgt. Maar ik doe het graag en je zit tussen de mensen he." De 74-jarige Wim Jaspers demonstreert zijn stationair motoren aan enkele meisjes van het Technika-10 project in Bergen

)Foto Swemers Knikkerdorp Well)

Jaarmarkt toont verborgen schatten

Broer John tenslotte is de gelukkige bezitter van een vuurrode Hanomag-tractor. Deze moet nog wel opgeknapt worden, maar is in deze staat al van onschatbare waarde voor John. Ter afsluiting is zeker de Triumph TR6 uit 1973 vermeldenswaard. De trotse eigenaar van deze cabriolet is Jos Wismans. In 1993 heeft hij deze Engelse bolide in deplorabele staat gekocht. Na 3,5 jaar restauratiewerk, waarvan een groot deel door hem zelf is uitgevoerd, rijdt hij nog in een jaloersmakend donkerblauw monster, welke ook op de jaarmarkt te bewonderen is. De ' 'verborgen schatten van Bergen' is niet de enige reden om een bezoek aan deze jaarmarkt te brengen. De vele andere activiteiten zoals de kinder-markt, de vele stands, muziek en demonstraties die vrijdagmiddag tussen het Raadhuisplein en het plein bij Den Asseldonk worden gehouden vormen een reden te meer om vrijdagmiddag richting Nieuw Bergen te koersen.