De klokkeluider

De misdienaar die opgesloten raakte.

Bergenaar Wim Jaspers, die de klokken in de toren van de Petruskerk onder zijn hoede heeft overkwam dit. Wim heeft niet alleen de technische kennis maar ook het juiste vingergevoel om het raderwerk gesmeerd te laten lopen. Dezer dagen zat Wim weer eens hoog in de Bergense toren voor het secure en tijdrovende onderhoudskarwei. Dat nam in elk geval meer tijd in beslag dan het schoonmaken van de kerk, waar de ijverige Dora Ponjee-Kuypers mee bezig was. Na het interieur van de kerk gekuist te hebben toog Dora voldaan huiswaarts. Omdat het in de toren zo stil was, dacht Dora dat Wim, die ze al enkele keren door de kerk had zien lopen, al weg was.

En sloot de deuren van het godshuis. Een tijd later ontdekte Wim dat hij gevangen zat. Wachten tot de avondmis vond hij wat te veel van het goede, maar geen nood: een ingeving van boven bracht uitkomst. De klokken waren weer prima in orde waarom dus die niet gebruikt om alarm te slaan? Al snel galmden de tonen van de kleine klok op een ongebruikelijk tijdstip over de Bergense dreven. Wim wachtte gelaten maar een bevrijder kwam niet opdagen. Voor hem het sein zijn alarmroep kracht bij te zetten door de tweede klok in te schakelen. Ook nu keken de Bergenaren niet verbaasd op van hun dagelijkse bezigheden. Ten einde raad besloot Wim ook de derde klok te gebruiken om uit zijn netelige positie verlost te worden. De machtige tonen van de drie klokken deden Bergen bijna op zijn grondvesten schudden, zodat Lien, zus en huishoudster van pastoor Berghs in de gaten kreeg dat er iets niet klopte. Vanwaar het uitbundige klokgelui terwijl er geen plechtige kerkdienst was? Daar moest Lien meer van weten: ze toog naar de kerk maar vond alle deuren op slot. Dat maakte het raadsel nog groter, zodat Lien de sleutel haalde, op onderzoek uitging en... de reddende engel werd voor de opgeluchte Wim, die de hoop al bijna opgegeven had.