Duikclub Najade

Histore van de Duikclub Najade (1969–heden)

1969 – Het Ontstaan van de Duikclub Najade
Eerste Leden

• Wielly Poen
• Pieps van Daelen
• Math Weijers
• Gunnar van Daelen
• Pierre Peters
• Hans van Triel
• Theo Kellenaers

Duikclub Najade werd opgericht in 1969, ontstaan uit een hechte vriendenclub die het idee kreeg een eigen zwem- en duikvereniging op te richten. De komst van een zwembad betekende een enorme stimulans voor de jonge club. Het enthousiasme was groot en vormde de basis voor de verdere groei.

Najade record onderwater zitten 1971

1972 – Aansluiting bij de NOB
In 1972 sloot de club zich aan bij de NOB (Nederlandse Onderwatersport Bond). Vanaf dit moment werd de sport beoefend binnen een officieel kader, wat ook nieuwe eisen stelde aan materiaal en veiligheid.

Beginjaren – duikpakken zelf maken
Omdat duikmateriaal destijds schaars en duur was, werden spullen zoveel mogelijk zelf gemaakt. Via contacten met Laarbruch kon neopreen worden besteld. De leden maakten hun eigen duikpakken door te naaien en lijmen. Het dikke neopreen was lastig te bewerken, wat soms leidde tot ongelukken: Mia liep zes weken met een ingepakte hand door een ontstoken vinger veroorzaakt door het vele prikken.

Paneel van de compressor

Flessen vullen - Wiel Linders

Compressor en vulpunt
Er werd een eigen compressor aangeschaft, waarmee de flessen gevuld konden worden in de schuur van Hans van Triel.
Aankopen boot- duikuitrusting enz. Hoe konden ze dit bekostigen?
- het binnenzwembad maandelijks reinigen/ zuigen van de bodem - contributie leden - snorkelcursussen geven

Verrijdbare compressor met van links naar rechts Jan des Bouvrie, Wiel Linders en Sjang Hermans

Gunnar van Dalen (achteraan links met baard), Math Weijers (midden links met baard), Wiel Smits (rechts achter).

Wielly Poen

Zoektocht naar een clubhuis
De wens voor een eigen clubhuis was er al vanaf het begin. De club maakte tijdelijk gebruik van de kelder bij Lamers. Hans en Wielly klopten aan bij de heer Sent, directeur Dienst Gemeentewerken. Dankzij architect Tiny van de Vorst, zelf clublid, werden plannen gemaakt voor een eigen gebouw.

1973 – voorbereidingen  bouw van het clubhuis
De werkelijke bouw van het clubhuis begon in 1978, met acht toegewijde leden. Materialen werden hergebruikt, onder andere van het huis van Fritske van de Kantonier en uit het afgebroken Groene Kruisgebouw in Well. Tijdens deze werkzaamheden raakte Wielly zwaargewond toen een balk op hem viel; hij had zes weken nodig om te herstellen.

Inrichting clubhuis

Het clubhuis werd volledig door de leden zelf gebouwd: metselen, elektra, afwerking – alles eigenhandig.

Clubavond met Mia en Wielly Poen, Willy Roelofs en Erik v.d. Hoek

Jaarlijkse gourmetavond met Bets Teunnissen, ??, Silvio v.d. Hove, Dillen v.d. Hove en Paul Teunnissen

Eind jaren ’70 en ’80 – Eerste duikreizen
De club begon ook internationale duikreizen te organiseren, vaak met het concept: een week duiken, een week vakantie.

Joep Jaspers en Wielly Poen

1978 – Egypte (eerste duikreis)
1980 – Israël
1982 – Bonaire en Curaçao

1980–2000 – Groei en avontuur
Later volgden reizen naar:

• Thailand
• Indonesië
• Sri Lanka
• De Malediven
• Brazilië
• Australië
• Frankrijk
• Mexico

Mexico 1986, Huub Simons en Peter Aben

Bretagne Wielly Poen en kinderen

Jaren 90, van links naar rechts Huub Simons, Toon Kusters en Pie Schreurs

Huub Simons, Hyeres Frankrijk

Mexico 1996, Huub Simons

Daarnaast ontstonden internationale contacten, onder andere met Düsseldorf, waar jaarlijks wedstrijden werden bezocht. Ook in Seurenheide organiseerde de club eigen wedstrijden – altijd met een sportief en gezellig karakter.

IJsduiken Seurenheide 1996, Huub Simons

25 jaar Najade 1996 brochure 1 voorkant

25 jaar Najade 1996 brochure 2 binnenkant


Hulpverlening en bijzondere gebeurtenissen
De club werd soms gebeld wanneer er iets moest worden opgedoken, of wanneer er iemand vermist werd in het water.

Nieuwe compressor Poppe voor BB burgerbescherming

• Leden haalden twee keer iemand uit het water in Seurenheide.
• Tijdens een vakantie in Bretagne werd geholpen toen een kindje van een boot was gevallen.
• In de Maas werd incidenteel gevraagd om hulp bij problemen met scheepsschroeven, maar door het donkere water werd dit later niet meer gedaan. 
  In de jaren 90 was er in Afferden bij het pontveer een auto te water geraakt – Najade (Henk Simons) heeft ter plaatse de Audi aangekoppeld met een kabel om het wiel – daarna heeft de brandweer de auto eruit getrokken.  

De eerste reddingsboot van Najade tijdens Carnavalsoptocht met Pie Schreurs, Ria Zegers, Robert Hogevorst, Wiel Linders, Joep Jaspers, Mia en Wielly Poen

Carnavalsoptocht met Pie Schreurs (achter het stuur in de camper), Robert Hogevorst (op de boot)

2015 – Sluiting van het zwembad
Een grote klap kwam in 2015, toen het binnenzwembad in De Asseldonk sloot. De club telde toen 58 leden, afkomstig uit o.a. Eindhoven, Nijmegen en Venlo. Door het verdwijnen van het zwembad viel de vereniging uiteen: leden weken uit naar andere clubs, of stopten helemaal.


Rob Linders, zoon van Wiel Linders

Er werd een periode uitgeweken naar Venray voor training, maar zonder eigen locatie ging het echte clubgevoel verloren.

2002 – Overdracht van het clubhuis

Sleuteloverdracht: voorzitter Hans de Wolf overhandigt de sleutel aan gemeenteambtenaar Theo Tebarts (Siebengewald).

In december 2002 werd de sleutel van het clubhuis officieel overgedragen aan de gemeente. Hiermee kwam een einde aan de periode waarin de leden volledig zelf verantwoordelijk waren voor het onderhoud en beheer van het gebouw.

Heden – kleiner, maar nog steeds bestaand
Ondanks alle tegenslagen bestaat de duikclub nog steeds. De secretaris woont in Siebengewald en de club telt momenteel 11 leden.

Mia Poen is nog altijd betrokken en is benoemd tot erelid, een erkenning voor haar inzet en bijdrage door de jaren heen.

Met dank aan Mia Poen oftewel “Mamma Mia”

“De bijnaam "Mamma Mia" ontstond tijdens de duikvakanties. Mia stond vaak aan de kant toe te kijken, en wanneer de duikers wat langer onder water bleven, was ze zichtbaar gespannen. Zodra ze weer boven kwamen, riepen de duikers lachend: ‘Mama Mia!’ – blij dat ze op tijd en veilig terug waren. Zo groeide die uitroep uit tot haar vaste bijnaam binnen de club en in Bergen.” November 2025