Deze plek hebben we ingeruimd voor bijzondere verhalen, herinneringen, ludieke of grappige anekdotes die we krijgen.
Wilt u ook iets kwijt waarvan u denkt dat het hier thuis hoort, stuur het dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Vrolijke Ouverture van de Bergse kermis (Tussen 1948 en 1954)
Het uitstapje naar Limburg Is de Bietenhouwers wel bekomen. De belangstelling was overweldigend en voor de propvolle tent moesten honderden worden teleurgesteld. Na het wellkomstwoord van de voorzitter opende de Fanfare “Les Montagnards” met een pittige mars, waarna het optreden van de KRO-Boerenkapel werd afgewacht.Onder luid applaus werden ze ontvangen en het was Gait Jan Kruutmoes (Kees Schilperoord), die met een geestige slag het hele gezelschap voorstelde, waarmee hij al het eerste succes van de avond oogstte. Gestoken in ’n blauwe boerenkiel, een rode zakdoek om de hals geknoopt, en een donkerblauwe boerenpet op het hoofd, dat was het sfeer scheppend kostuum waarin de groep voor de dag kwam. Daarbij was boer Piet achter de piano met kromme pijp in zijn mond een goed getroffen type. En zoals Gait Jan Kruutmoes achter de microfoon kroop had het geen echte boerenbietenbouwer verbeterd, dat was telkens een nummer op zich. De verschijning van het gezelschap viel danig in de smaak bij de meer dan 1000 bezoekers die in de grote tent waren samengestroomd om dit feest mee te maken.
Foto: Lubbert van Gortel en Kees Schilperoord
Hieronder 2 bekende nummers: Anneliese en Lieve Frans
Bergen, 7 maart 1992
Postbode Joop Gartsen (62) loopt vandaag in Nieuw Bergen zijn allerlaatste ronde. Na op de kop of veertig jaar trouwe dienst bij de PTT, hangt de oud-Gennepenaar vanmiddag zijn besteltas aan de wilgen. Gartsen gaat officieel op 1 april met de vut.
Joop Gartsen is niet echt rouwig over zijn vertrek bij 'tante Pos'. ,,Ik heb veertig jaar lang lekker gewerkt, zonder meer. Maar is veel veranderd. Vroeger had je geen papieren nodig, Nu moet je minimaal havo hebben om post te mogen bezorgen. En de post komt tegenwoordig veel sneller op de plaats van bestemming, he?". De loopbaan van postbesteller. Gartsen begon op zestienjarige leeftijd in zijn geboortedorp Gennep. „Ik hielp mijn vader bij het bezorgen van telegrammen. De posterijen hadden die werkzaamheden aan mijn vader uitbesteed. Het bestellen van de gewone post zat er niet in, dat was jammer. Voor dat werk moest je toentertijd beëdigd zijn", vertelt Gartsen.
De veehouders Maurice (links) en John Linders brengen twee verwonde dieren voor behandeling naar de veearts. Drie koeienmoesten noodgedwongen worden afgemaakt.
BERGEN - "Hold It". Engelse militairen houden nieuwsgierigen op afstand. De Toeristenweg trekt zoals de naam al zegt veel dagjesmensen. De prachtige Bergerheide Is donderdag echter verlaten. Een zielig brokje uitgebrand staal Is de attractie van dat ogenblik. De fiets aan de kant, de verrekijker en het fototoestel uit de tas gehaald wachten de kijkers op een reuze-prent. Tussen de vakantiefoto's straks ook een zweem van sensatie. De jonge Bergenaar G. Geurts is tuk op ongelukken. "1k ben direct achter de brandweer aangefietst. Je kon direct na het ongeluk dichtbij komen. lk heb nog kleurenfoto's gemaakt met vuur en rook. Kopen?" Honderden zijn de rookpluim en de sirenes achterna gereisd. Het weiland wordt aan alle kanten omzoomd door kijkers. Een aantal slimmeriken probeert via de achterkant dichtbij te komen. Tevergeefs: de militairen hebben hun bedoelingen door. Helikopters vliegen intussen af en aan. Brandweerkorpsen bestrijden het vuur. Een kleine twee uur mag de pers het wrak van dichtbij bekijken. Tot teleurstelling van de vele telelenzen achter het prikkeldraad mag de gewone burger niet mee.
Het blijft doodstil in de grote boerderij ook na twee keer bellen en een klop op het raam. Pas als we rond de stallen en schuren lopen horen we achter een grote schuifpoort een lammetje mekkeren. Maar geen mens en teleurgesteld lopen we weer naar de weg. Van ginds komt een vrouw aanhollen, glimlach op het gezicht. Ik denk: die is van hier en wacht op haar. Als ze bijna bij me is passeert een man op een fiets. Hij groet de vrouwvriendelijk en zij hem. Hij wenst mij een goeie dag en ik hem en in een flits zie ik de koude druppel aan zijn neus. Dan is hij verder. „Ze waarschuwden me dat er bezoek was", zegt de vrouw. Drie huizen verderop, een kleine tweehonderd meter, zat ze waarschijnlijk aan de morgenkoffie met de buurvrouw. Ze noemt haar naam, maar het is niet die we zoeken. „Woont hier dan niet Thei Buddiger?", vraag ik verbaasd. „Nee, maar dat is de man die net kwam langsfietsen", zegt ze. De fietser heeft inmiddels het viaduct bereikt. Snerpend fluiten we op onze vingers. Thei Buddiger kijkt om, we zwaaien en wenken, hij stopt, voelt in zijn binnenzak, en komt langzaam terugfietsen als we blijven roepen. „Sorry mevrouw, omdat u voor niks bent gekomen", zeg ik. „Och dat geeft niks", antwoordt ze en holt weer terug naar de koffie.