Jan Smits zijn auto in het water in Afferden bij het veerpontje, op weg naar de Markt in Boxmeer.
De auto was zwaar beladen met textielgoederen van de handrem gesprongen terwijl Jan stond te plassen.
Ze hadden wekenlang waterschade. Bij de hele buurt werden goederen gedroogd op de waslijnen.
Dankzij de hulp van jongens uit Afferden, van Heijligers en meester Klaassen konden ze de auto vastleggen
met een ketting anders was hij naar de stuw gedreven.
Op 12-06-1954 is mijn broer Piet geboren. Mijn moeder was net 7 maanden zwanger toen de bevalling inzette.
Ik werd midden in de nacht wakker gemaakt door mijn vader en moest meteen meekomen zonder lawaai te maken zodat de rest van de familie door kon slapen. Beneden gekomen moest ik bij het fornuis plaatsnemen met de instructie: het vuur zo goed als mogelijk op pijl te houden zoals hij het toen had en kreeg precies voorgedaan hoe groot ik het hout moest kloven zodat dit het beste lukt zei hij.
Daarna ging hij op de fiets naar vroedvrouw Mevr.Berends. Thuis gekomen gaf hij mij een pluimpje, goed zo Martin volhouden. De fornuisoven lag vol gestapeld met muurstenen welke warm moesten worden. Er naast stond een kist met een lengte van 4 muurstenen en een breedte van 2 muurstenen welke mijn vader in elkaar getimmerd had. De vroedvrouw was inmiddels gearriveerd.
1. Dialect in de lagere school
In de vijftiger jaren (1954) zijn velen van ons thuis grotendeels in het dialect opgevoed. Televisie en internet bestonden niet en lezen konden we nog niet,
dus moesten wij vanaf het begin van de kleuterschool het "Hoog Hollands" met een taalachterstand beginnen. Dat is ons overigens goed gelukt.
Binnen de kortste keren waren we ook het "Hoog Hollands" machtig.
Overigens wel met een streekgebonden dialecte tongval.
Maar soms kwam dat in het gedrang , wanneer het maximum van ons denkvermogen gevraagd werd zoals in onderstaand geval.
Het gebeurde in de tweede klas van de lagere school.
We begonnen langzaam te begrijpen hoe het hoofdrekenen in z'n werk ging.
Dat kostte wel het maximum van onze geheugentjes bij een opdracht en er moest niet tegelijk een tweede opdracht bij komen.
Het leven van weleer – op de Lackbar, belevenissen van een oud Bergenaar
’s Ochtends rond half zeven werden zij gewekt door een ritmisch geluid dat door heel het huis klonk. Dat kwam van de kachel, dan bewoog moeke het rooster boven de asla snel heen en weer. De kachel werd ’s nachts met een minimum aan kolen brandend gehouden. Daarna moest ze hem opporren en gooide ze de kolen, die de vorige avond door vader in een kolenkit waren klaargezet, op het smeulende vuur. Inmiddels waren de kinders ook beneden. Snel een kattenwasje onder de pomp met koud water. Na het ontbijt stapten de jongens om kwart over zeven op de fiets om een half uur over een zandpad, een rit van vier kilometer naar Bergen te fietsen. Om kwart voor acht begon in de kerk de dagelijkse heilige mis. De kinderen zaten samen met de leerkracht van de jongensschool in de kinderkapel. De mis duurde een half uur en om kwart voor negen begonnen de lessen op school.
Het was niet alleen lang - maar vooral leve de lol op de boerderij. Vanaf de leeftijd van 10-11 jaar was het flink aanpoten. “De hand uut de mouwe steake” op woensdagmiddag en op zaterdag maar ook tijdens de schoolvakanties. De zaterdagklusjes bestonden voornamelijk uit de plets griessele en de auto wassen. In de winter moesten er knollen worden geplukt en mangelen uit de kuil worden gehaald om er het vee in de stal mee te voeren. ’s Avonds moest er water worden gepompt voor de koeien. Zolang de koeien bleven drinken, ging de handpomp op en neer.