Het leven als kind op de boerderij, een jaar rond: 1965
Kindertijd 1965
Het was niet alleen lang - maar vooral leve de lol op de boerderij. Vanaf de leeftijd van 10-11 jaar was het flink aanpoten. “De hand uut de mouwe steake” op woensdagmiddag en op zaterdag maar ook tijdens de schoolvakanties. De zaterdagklusjes bestonden voornamelijk uit de plets griessele en de auto wassen. In de winter moesten er knollen worden geplukt en mangelen uit de kuil worden gehaald om er het vee in de stal mee te voeren. ’s Avonds moest er water worden gepompt voor de koeien. Zolang de koeien bleven drinken, ging de handpomp op en neer.
Omstreeks half mei, als de suikerbieten begonnen te groeien, moesten deze worden uitgedund en op één worden gezet. Met juten zakken om je knieën gewikkeld vastgebonden met touw en al kruipend over het veld, wat enkele weken in beslag nam, moest je dit klusje klaren.
In juni begon het hooiseizoen. Het hooi met paard en hooihark in de dijken harken zodat het gemakkelijk op de ruiter kon worden gezet waarna het kon drogen en afsterven. Vervolgens ging je met het paard het land eggen ofwel met de cambridgerol om de kluiten te breken. Vaak was het snikheet als de hooibalen geladen moesten worden om daarna op een nòg hetere hooizolder onder het pannendak gelost moesten worden.
In augustus begon de oogst van het koren. Met een zelfbinder achter de trekker werd het koren gemaaid, daarna werden de garven bij elkaar in gasten opgezet. Nadat alles was afgestorven moest het worden afgevoerd naar de korenmijt die garf voor garf werd opgezet.
In september moesten de piepers gerooid en geraapt worden. Mand voor mand werd dan in de wagen gekieperd. Meestal was het dan de oogst van de piepers met de Bergse kermis, de eerste zondag van oktober, weer achter de rug.
In oktober en november was de periode dat de suikerbieten uit de grond moesten, dat was zwaar werk. De bieten werden met de hand uit de grond getrokken, ze zaten vaak erg vast met hun wortels in de aarde gegroeid. Vervolgens werden ze mooi recht in de rij gelegd zodat met een schop het loof er afgestoken kon worden. Daarna werden ze met een bietenriek op een wagen geladen en naar de loswal in Aijen gebracht waar ze op het schip gingen. Het bietenloof ging de silo’s in en werd als veevoer gebruikt.
En zo kwam december en het einde van het jaar in zicht.
- Hits: 589
Op het politiebureau was op een gegeven moment de buitenlamp stuk. Ben Giesen werd gevraagd om de lamp te komen repareren. Ben zegde toe om wel een keer te komen. Er gingen weken en maanden overheen maar geen Ben te zien. Ben werd nogmaals gevraagd maar weer gebeurde er weinig. Politieagent Veger bedacht tezamen met collega Ter Haar een arrestatieteam. Ze onderzochten waar Ben op dat moment aan het werk was. De politiebus werd gepakt en ging in volle vaart (sirene?) richting bouwlocatie. Daar aangekomen werd Ben op professionele wijze gearresteerd alsof er iets ernstigs gebeurd was. Ben was geheel beduusd en werd in de politiebus gezet. Daarna reden de politieagenten met de arrestant naar het politiebureau aan de Siebengewaldseweg. Bij de defecte buitenlamp stopte de politiebus en werd de arrestant vrijgelaten om ter plekke de lamp te repareren. Na de reparatie werd Ben met de politiebus weer naar de bouwplaats teruggebracht. Ben heeft er kostelijk om gelachen want zelf hield hij ook vaak van een grapje.
Het uitstapje naar Limburg Is de Bietenhouwers wel bekomen. De belangstelling was overweldigend en voor de propvolle tent moesten honderden worden teleurgesteld. Na het wellkomstwoord van de voorzitter opende de Fanfare “Les Montagnards” met een pittige mars, waarna het optreden van de KRO-Boerenkapel werd afgewacht.Onder luid applaus werden ze ontvangen en het was Gait Jan Kruutmoes (Kees Schilperoord), die met een geestige slag het hele gezelschap voorstelde, waarmee hij al het eerste succes van de avond oogstte. Gestoken in ’n blauwe boerenkiel, een rode zakdoek om de hals geknoopt, en een donkerblauwe boerenpet op het hoofd, dat was het sfeer scheppend kostuum waarin de groep voor de dag kwam. Daarbij was boer Piet achter de piano met kromme pijp in zijn mond een goed getroffen type. En zoals Gait Jan Kruutmoes achter de microfoon kroop had het geen echte boerenbietenbouwer verbeterd, dat was telkens een nummer op zich. De verschijning van het gezelschap viel danig in de smaak bij de meer dan 1000 bezoekers die in de grote tent waren samengestroomd om dit feest mee te maken.